[ad_1]
هوش مصنوعی – با استفاده از رایانه یا ماشین برای تولید رفتار هوشمند – به سرعت در حال پیشرفت است. هوش مصنوعی در 10 سال اخیر در زمینه های مختلف از جمله ایجاد حرکت با پاهای رباتیک انعطاف پذیر، تشخیص اشیا در تصاویر، تشخیص صدا و ترجمه خودکار پیشرفت کرده است و با ورود خودروهای هوشمند به عنوان یکی از جدیدترین پیشرفت ها وارد شده ایم. مرحله جدیدی از هوش مصنوعی
به گزارش بی بی سی، توسعه هوش مصنوعی در اینجا متوقف نمی شود. استفاده از هوش مصنوعی چند منظوره در کارهای روزمره – ابزارهایی که می توانند تمام کارهای یک انسان و شاید بهتر از آن را انجام دهند – زمینه را به نفع هوش مصنوعی تغییر خواهد داد.
به گفته پروفسور استوارت راسل، توسعه این فناوری می تواند “بزرگترین رویداد تاریخ بشر” باشد. او در مقاله ای مشترک با استیون هاوکینگ به این نتیجه رسید: «متاسفانه، این احتمالاً می تواند آخرین حادثه برای بشریت باشد.
او در سلسله سخنرانی های شگفت انگیز و گاه تکان دهنده خود هشدارهای جدی می دهد.
هوش مصنوعی همه منظوره هنوز به طور کامل در زندگی ما ادغام نشده است، اما راسل معتقد است که باید از هم اکنون برای آن برنامه ریزی کنیم تا کنترل آنچه را که پیش رو داریم از دست ندهیم.
1. هوش مصنوعی اکنون بخش بزرگی از زندگی شماست:
پروفسور راسل توضیح می دهد: “هر بار که از کارت بانکی یا کارت اعتباری استفاده می کنید، یک سیستم هوش مصنوعی تصمیم می گیرد که پرداخت واقعی باشد یا تقلبی. هر بار که از سیری در آیفون خود می پرسید، یک سیستم هوشمند ابتدا صدای شما را تشخیص می دهد، سوال شما را می فهمد و “سپس می کند” پاسخ درست را پیدا کنید.”
2. هوش مصنوعی می تواند کارهای بیشتری انجام دهد:
هوش مصنوعی چند منظوره، در تئوری، به تمام دانش و مهارت های بشری دسترسی دارد، بنابراین می تواند بسیاری از کارها را همزمان و با کیفیت بسیار بالاتر با هزینه بسیار کمتر و در مقیاس بسیار بزرگتر انجام دهد، به این معنی که ما می توانیم کیفیت را ارتقا دهیم. زندگی همه انسان های روی کره زمین بیایید زمین را بالا ببریم. پروفسور راسل تخمین می زند که درآمد سالانه می تواند به 10 برابر سطح فعلی 14 کوادریلیون برسد.
3- هوش مصنوعی می تواند به ما آسیب برساند:
تاکنون شاهد اثرات منفی سوء استفاده از هوش مصنوعی بوده ایم. ما این نتایج منفی را در زمینه مسائل نژادی و جنسی، جعل تصویر عمیق (Deep Fake) و جرایم سایبری دیده ایم. با این حال، پروفسور راسل معتقد است که حتی زمانی که از هوش مصنوعی به درستی و برنامه ریزی شده استفاده کنیم، باز هم می تواند مضر باشد.
در فرم استاندارد، هدف/مشکل خاصی برای طراحی هوش مصنوعی برای هوش مصنوعی وجود دارد و قرار است هوش مصنوعی بهترین راه حل را پیدا کند و آن را به بهترین شکل اجرا کند. مشکل هوش مصنوعی وقتی صحبت از دنیای واقعی می شود این است که نمی توانیم هدف کامل و دقیقی برای آن تعریف کنیم.
داشتن اهداف ثابت ناقص یا ناقص منجر به هوش مصنوعی غیرقابل کنترلی می شود که چیزی جز یک هدف از پیش تعیین شده نمی تواند آن را متوقف کند. پروفسور راسل چندین مثال از رفتار هوش مصنوعی در زندگی روزمره می آورد.
به عنوان مثال، یک ربات خانگی را در نظر بگیرید که برای مراقبت از کودکان طراحی شده است. در این سناریو، ربات سعی می کند به بچه ها غذا بدهد اما چیزی در یخچال پیدا نمی کند: “و سپس چشم ربات به خانه گربه می افتد. متأسفانه، ربات فاقد درک درستی است که متوجه شود ارزش عاطفی این گربه خانگی بسیار بیشتر از ارزش غذایی آن است… خوب، مطمئناً می توانید حدس بزنید که بعداً چه اتفاقی می افتد.”
الگوریتم‌های شبکه مجازی که بر اساس نرخ کلیک محتوا تعیین و دستکاری می‌شوند به خوبی نشان می‌دهند که چگونه می‌توان هدف یا پیش‌فرض تعریف‌شده ناقص یا ضعیف را گمراه کرد.
اگرچه این الگوریتم‌ها بسیار ساده هستند، اما در آینده، زمانی که سیستم‌های هوش مصنوعی قدرتمندتر شوند و بیشتر به آنها تکیه کنیم، وضعیت می‌تواند بسیار بدتر شود. پروفسور راسل برای روشن شدن موضوع مثال وحشتناکی می آورد. او از اجلاس جهانی آب و هوا در سال 2036 (جام 36) به عنوان یک مورد فرضی یاد می کند. فرض کنید یکی از نگرانی های اقلیمی در این اجلاس اسیدی شدن اقیانوس ها باشد. حتی اگر بتوانیم از همه جهات از تعریف یک هدف تک بعدی و تک بعدی اجتناب کنیم، راه حلی که هوش مصنوعی برای حل مشکل اسیدی شدن آب اقیانوس ها پیدا می کند یک فرآیند شیمیایی است که یک چهارم کل اکسیژن جو را مصرف می کند.
برخی ممکن است بگویند: “پس باید در تعیین هدف برای هوش مصنوعی دقیق تر باشیم.” اما مشکل به این سادگی نیست. حتی طراحی دستورات رانندگی خاص و محدود، تعریف محدودیت سرعت، ایمنی، راحتی سرنشینان و احترام به سایر رانندگان برای هوش مصنوعی بسیار دشوار است.
4- هوش مصنوعی مستلزم تواضع است:
اگر تعریف یک هدف کامل در دنیای واقعی غیرممکن باشد، به گفته پروفسور راسل، باید به فکر روش دیگری برای طراحی دستگاه های هوش مصنوعی باشیم. سیستم هوشمند به جای درخواست از سیستم هوشمند برای رسیدن به یک هدف خاص، باید بداند که دقیقاً نمی داند هدف واقعی انسان چیست. با این حال، او برای رسیدن به آن طراحی شده بود. این فروتنی و پذیرش اعتراض باعث می شود که سیستم هوش مصنوعی همیشه تحت کنترل انسان باشد. قبل از انجام هر کاری که ممکن است بر خلاف میل انسان باشد، از آنها اجازه بگیرید و در صورت لزوم اجازه دهید خاموش شود.
5. جنگ هوشمند فقط داستان علمی تخیلی نیست. آنها از قبل وجود دارند:
ایده سلاح های مرگبار و مرگبار در سال 1984 با فیلم ترمیناتور که در آن Skynet به دنبال نابودی جهان بود، عمومی شد. پروفسور راسل می گوید: “مردم فکر می کنند که سلاح های خودکار هوشمند فقط در داستان های علمی تخیلی وجود دارند. اینطور نیست. شما هنوز هم می توانید آنها را بخرید.”
پهپاد باری 2 یکی از آنهاست. در تبلیغات آن آمده است که قابلیت حمله خودکار را دارد و با استفاده از نرم افزارهای ویدئویی و تشخیص چهره می تواند هدف را شناسایی و به آن حمله کند. بر اساس گزارش اخیر سازمان ملل در سال 2020، این پهپاد به اندازه بشقاب پرنده توسط STM (وابسته به دولت ترکیه) ساخته شد و برای ردیابی و حمله به اهداف بشردوستانه در لیبی استفاده شد.
6. شغل شما در خطر است:
اگرچه ایده کشتن ربات ها ترسناک است، اما چیزی که بیشتر مردم را نگران می کند تاثیر هوش مصنوعی بر بازار کار است. بسیاری از والدین نگران هستند که آینده تحصیلی و شغلی فرزندانشان توسط سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی که درخواست‌های کالج و شغل را بررسی می‌کنند، تعیین شود. چندین اقتصاددان برنده جایزه نوبل هوش مصنوعی را “بزرگترین مشکل پیش روی اقتصاد جهانی” توصیف کرده اند.
توسعه فناوری، منحنی اقتصادی کشورها را به منحنی معکوس تبدیل کرده است. تأثیر مستقیم فناوری بر اقتصاد در دو مرحله است: اول اینکه فناوری می تواند هزینه ها را کاهش دهد و تقاضا را افزایش دهد، اشتغال را افزایش دهد.
پروفسور راسل می گوید: “در اوایل قرن بیستم، فناوری ده ها میلیون اسب را بی استفاده گذاشت. اکنون کار آنها یا تبدیل شدن به غذای حیوانات خانگی بود یا چسباندن بدن آنها. بعید است که نیروی کار انسانی بتواند با چنین تغییری سازگار شود.”
7. Cartoon Wall-E می تواند مانند یک مستند به واقعیت تبدیل شود:
پاسخ اقتصاددانان به نگرانی های هوش مصنوعی آنها را به دو گروه تقسیم کرده است. گروه اول به ایده درآمد پایه جهانی (UBI) تمایل دارند و گروه دوم اعتراف به شکست در مسیر درآمد پایه عمومی را یک شکست می‌دانند. گروه دوم معتقدند پرداخت تضمینی حقوق پایه به کل جمعیت، انگیزه تلاش افراد را کاهش می دهد و ما را به نوع زندگی تصویر شده در دیوار کارتون نزدیک می کند. دنیایی که ربات ها همه کار می کنند و انسان ها تنبل و ضعیف هستند.
8. انسان بودن بزرگترین دارایی ماست:
چالش‌های اقتصادی ناشی از گسترش هوش مصنوعی احتمالاً به ما نگاه محترمانه‌تری نسبت به مشاغل مرتبط با امور شخصی افراد می‌آموزد. مشاغلی مانند روان درمانی، مربیگری، معلمی، مشاوره، مددکاری اجتماعی، همراهان، پرستاری از سالمندان و کودکان. به گفته پروفسور راسل، برخلاف تصور رایج که این حرفه ها منجر به وابستگی و از دست دادن استقلال می شود، این حرفه ها را باید به عنوان مشاغلی در نظر گرفت که به رشد شخصی کمک می کنند: اگر قرار نیست در آینده نتوانیم کار منظم جسمی و روحی برای مردم داشته باشیم، باز هم برای رفع نیازهای انسانی خود به این نوع مشاغل نیاز خواهیم داشت.»
9- زمینه هوش مصنوعی برنده بازی نیست:
پروفسور راسل از مردم می خواهد که به موضوع هوش مصنوعی به عنوان مسابقه تسلیحاتی قدرت های بزرگ نگاه نکنند. او می گوید: ما پوتین، رئیس جمهور ایالات متحده و دبیر اول حزب کمونیست چین را در صحنه داریم. همه آنها با لحنی در مورد هوش مصنوعی صحبت می کنند که قرار است جهان را تسخیر کنند. اما من فکر می کنم این یک اشتباه بزرگ است. “
به گفته پروفسور راسل، مبارزه بر سر اینکه چه کسی کنترل کامل هوش مصنوعی چند منظوره را در دست بگیرد، به همان اندازه پوچ است که بحث بر سر اینکه چه کسی بیشترین نسخه دیجیتالی روزنامه را دارد. “اگر من یک نسخه دیجیتالی از یک روزنامه داشته باشم، به این معنی نیست که دیگران نمی توانند همان نسخه دیجیتالی را داشته باشند. در واقع، اصلاً مهم نیست که چند نسخه بیشتر داشته باشم. فایده خاصی نخواهد داشت. من.”
پروفسور استوارت راسل موسس مرکز هوش مصنوعی مبتنی بر انسان در دانشگاه برکلی است.
[ad_2]
