حتی چندین دهه بعد، مناطق دارای خط قرمز سطوح بالاتری از آلودگی هوا را مشاهده می کنند:

یک مطالعه جدید نشان می دهد محله هایی که در دهه 1930 در معرض خط قرمز قرار داشتند، چندین دهه بعد سطوح بالاتری از آلودگی هوا داشتند.

نویسندگان این مقاله به داده های کیفیت هوا از 202 شهر ایالات متحده نگاه کردند و به ارتباط قوی بین سطوح آلودگی در سال 2010 و الگوهای تاریخی خط قرمز پی بردند. مطالعه آنها این هفته در مجله Environmental Science & Technology Letters منتشر شد.

Redlining روشی تبعیض آمیز ارزیابی وام مسکن بود که توسط دولت فدرال پس از رکود بزرگ مورد استفاده قرار گرفت و خطوطی را در اطراف مناطق سیاه‌پوست و مهاجران ترسیم کرد که آنها را به عنوان مکان‌های پرخطر برای وام مسکن معرفی می‌کرد. محله ها از “A” یا بهترین، تا “D” برای خطرناک طبقه بندی شدند، و به رنگ قرمز در آمدند.

راشل مورلو فروش، یکی از نویسندگان مقاله توضیح می‌دهد: «محله‌هایی در شهرهایی که نقشه‌های آن‌ها توسط شرکت وام مالکان خانه ترسیم شده است، محله‌هایی که با خط قرمز مشخص شده‌اند، کیفیت هوای بدتری نسبت به محله‌هایی دارند که دارای درجه‌بندی A یا B هستند. و استاد دانشگاه کالیفرنیا در دانشکده بهداشت عمومی برکلی و گروه سیاستگذاری و مدیریت علوم محیطی.

محققان سطوح دو آلاینده را بررسی کردند: دی اکسید نیتروژن (گاز مرتبط با اگزوز وسایل نقلیه و تاسیسات صنعتی) و ذرات ریز معروف به PM 2.5. هر دو توسط قانون هوای پاک تنظیم می شوند.

Joshua Apte، یکی از نویسندگان مقاله و استادیار مهندسی محیط زیست و علوم بهداشت محیط در UC Berkeley، می گوید: “ما یک ارتباط واقعاً واضح بین نحوه ترسیم این نقشه ها در دهه 30 و نابرابری های آلودگی هوای امروزی می بینیم.” NPR “و این تعجب آور نیست، اما بسیار قابل توجه است.”

میراث Redlining نگران کننده و پایدار است:

این مطالعه توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا برکلی و دانشگاه واشنگتن بسیار مهم است زیرا آلودگی هوای مدرن شهری و خطوط قرمز تاریخی را در سطح ملی تجزیه و تحلیل می‌کند. اما بسیاری از مطالعات دیگر اثرات مضر دیگری از خط قرمز را پیدا کرده اند. همانطور که NPR قبلا گزارش داده بود، محله های دارای خط قرمز تاریخی از نظر دما گرمتر هستند و ساکنان طیف وسیعی از نابرابری های بهداشتی را تجربه می کنند.

مکان‌هایی که نمرات پایین به آنها اختصاص داده می‌شود معمولاً مکان‌هایی بودند که اقلیت‌ها و مهاجران در آن زندگی می‌کردند. مورلو-فروش می‌گوید که زبان روی نقشه‌ها اغلب نژادپرستانه بود، با «نظراتی درباره «ناهمگونی» ناامیدکننده محله، که منجر به نمره پایین‌تر شد.

نقشه ها همچنین عوامل محیطی را منعکس می کنند – عواملی که با قدرت و نژاد در هم تنیده شده اند. به عنوان مثال، اگر محله ای قبلاً کاربری صنعتی داشته باشد، نمره پایین تری دریافت می کند.

نقشه‌ها و درجه‌بندی‌های فدرال سپس این مشکل را تشدید کردند و به تأسیسات خطرناک‌تری اجازه دادند که انتشار گازهای گلخانه‌ای را در همان محله‌ها قرار دهند. اکنون، رنگین پوستان در هر سطح درآمدی در ایالات متحده در معرض سطوح بالاتر از حد متوسط ​​آلودگی هوا هستند.

محققان دریافتند که خط قرمز تاریخی تنها عامل مؤثر بر کیفیت هوا نیست: نژاد هم مهمه حتی در همان درجه در نقشه تاریخی، رنگین پوستان در سال 2010 آلودگی هوای بیشتری را تجربه می کردند.

“پس اینطور نیست: [redlining] آپته می‌گوید، تنها چیزی است که باعث ایجاد نابرابری‌های نژادی و قومیتی می‌شود.» در واقع، تفاوت‌های بسیار بزرگی وجود دارد، به گونه‌ای که سفیدپوستان آلودگی هوای پاک‌تری را تجربه می‌کنند یا رنگین پوست‌ها بدون توجه به اینکه مردم در چه درجه‌ای زندگی می‌کنند، آلودگی هوای بیشتری را تجربه می‌کنند. “

دلایل مختلفی می تواند برای آن وجود داشته باشد. برای مثال، سفیدپوستانی که در منطقه‌ای با خط قرمز سابق زندگی می‌کنند، ممکن است در بخشی از محله که دورتر از بزرگراه است زندگی کنند، و آلودگی هوا در یک محله می‌تواند بسیار متفاوت باشد. مکان‌هایی که در یک ناحیه قرمز رنگ آلوده‌تر هستند، ممکن است افراد رنگین پوست بیشتری در آنها زندگی کنند.

یافته‌ها میراث نژادپرستی ساختاری را برجسته می‌کنند:

اثرات بهداشتی آلودگی هوا جدی است: هوایی که ما تنفس می کنیم سالانه هزاران آمریکایی را می کشد. از جمله اثرات آلودگی دی اکسید نیتروژن می توان به آسم دوران کودکی، حملات قلبی، سکته مغزی و سرطان ریه اشاره کرد.

تفاوت بین کیفیت هوا در محله ها قابل توجه و قابل توجه است. Apte می گوید: از نظر میزان دی اکسید نیتروژن اندازه گیری شده در شهرها در این مطالعه، “محله های درجه D به طور متوسط ​​50٪ آلودگی بیشتری نسبت به درجه A تجربه می کنند. و در برخی شهرها این میزان بیش از دو برابر است.”

Morello-Frosch می گوید: “ما می دانیم که این آلاینده های هوا … پیامدهای نامطلوب سلامتی دارند و این میراث نژادپرستی ساختاری عواقبی خواهد داشت – و عواقبی برای سلامت جامعه دارد.”

به همین دلیل است که او می گوید، رویکردهای هدفمند برای تنظیم منابع انتشار این آلاینده ها مورد نیاز است – و راه حل نمی تواند فقط بهبود میانگین کیفیت کلی هوا باشد.

Morello-Frosch می‌گوید: «ما باید از رویکردهای منطقه‌ای صرفاً برای رسیدگی به کیفیت هوای ضعیف فراتر برویم و همچنین به تداوم نابرابری‌ها و قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا توسط نژادها رسیدگی کنیم.» «از آنجایی که می‌توانیم کیفیت هوا را برای همه افراد در یک منطقه بهبود بخشیم و سطح آلاینده‌های هوا را برای همه کاهش دهیم، اغلب با عدم اتخاذ رویکردی هدفمند، این شکاف برابری همچنان پابرجا خواهد بود و برخی افراد همچنان از سلامت عمومی برخوردار نیستند. مزایای تنظیم کیفیت هوا مانند موارد دیگر.

او می‌گوید: «استراتژی‌های آینده واقعاً، واقعاً، واقعاً باید رویکردی هدفمند برای کاهش آن شکاف نژادی کیفیت هوا که در مطالعه خود پیدا کردیم، اتخاذ کنند».