[ad_1]
فرارو- ظاهراً زمانی که زمین هنوز در مراحل اولیه خود بود، آب وجود داشت، اما دانشمندان همیشه این سوال را داشتند که این آب از کجا آمده است. تحقیقات گسترده ای در چند سال گذشته انجام شده است و در نهایت برخی از قدیمی ترین شهاب سنگ های شناخته شده را بررسی کرده و این فرضیه را مطرح کرده اند که آب از طریق این اجرام آسمانی به زمین رسیده است. این فرضیه برای مدتی محتمل ترین پاسخ به منشا آب زمین بود تا اینکه دانشمندان فرانسوی در یک مطالعه منحصر به فرد به نتیجه دیگری رسیدند.
به گزارش فرارو، دانشمندان مدت ها بر این باور بودند که آب از فضا به زمین آمده است و این فرآیند همزمان با شکل گیری سیاره ما اتفاق افتاده است. قبل از تشکیل زمین، توده بزرگی از گاز و غبار در اطراف خورشید جوان در گردش بود که به آن «دیسک پیش سیاره‌ای» می‌گویند. ذرات داخل دیسک به تدریج توده های بزرگتر و بزرگ تری را تشکیل دادند که در نهایت به «سیارک ها» و بعدها به سیاره هایی مانند زمین تبدیل شدند. به عبارت دیگر در طی این فرآیند اجرام آسمانی بیشماری با سیاره زمین برخورد کردند که به گفته برخی از دانشمندان حامل آب نیز بود.
محققان با بررسی ترکیب ایزوتوپ های هیدروژن در پنج شهاب سنگ سیاره ای باستانی به نام وستا به این نتیجه رسیدند. وستا یک سیارک در حدود 4.6 میلیارد سال پیش بود، دقیقاً جایی که زمین از آنجا آمده است. محققان سازگاری ایزوتوپی هیدروژن معمولی با هیدروژن سنگین یا دوتریوم (آب سنگین) را در این پنج شهاب سنگ، در شهاب‌سنگ‌های اولیه (Chondrites) که متعلق به فاز اولیه کهکشان بودند و در آب‌های معمولی روی زمین بررسی کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که بین این سه شباهت وجود دارد. به نظر می رسد این سیاره و همچنین شهاب سنگ ها آب خود را از شهاب سنگ های باستانی گرفته اند.
اگرچه این فرضیه جالبی برای منشا آب زمین بود، اما این دانشمندان هنوز نتوانستند به طور قطع ثابت کنند که آب زمین از سیاره وستا آمده است، اما همچنان اصرار داشتند که یک جرم کیهانی شبیه به وستا از نظر سن و ترکیب ممکن است باعث این امر شده باشد. رویداد. باش اندکی پس از آن، این ایده بیشتر محو شد و نمونه‌برداری جدید از فضاپیمای روزتا از یک دنباله‌دار تأیید کرد که تا 10 درصد از آب زمین می‌تواند از یک دنباله‌دار سرچشمه گرفته باشد.
محققان مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS)، دانشگاه پاریس-ساکی، کمیسیون فرانسوی انرژی جایگزین و انرژی اتمی (CEA) و دانشگاه Pau UPPA، با حمایت موزه ملی تاریخ طبیعی فرانسه (MNHN)، اکنون ترکیب ایزوتوپی آب را تا ابتدای منظومه شمسی دنبال کنید، در مناطق داخلی که زمین و سایر سیارات زمینی شکل گرفته اند. آنها این کار را با تجزیه و تحلیل یکی از قدیمی ترین شهاب سنگ های منظومه شمسی، با استفاده از روشی نوآورانه که فقط برای مطالعه آنها ایجاد شده است، انجام دادند. دانشمندان با استفاده از این شهاب سنگ برای اولین بار توانستند مستقیماً داده های آن را اندازه گیری کنند.
داده های آنها نشان می دهد که دو مخزن گاز در طول 200000 سال اول منظومه شمسی ما وجود داشته است، حتی قبل از تشکیل اولین جنین های سیاره ای. یکی از این مخازن حاوی گاز خورشیدی بود که تمام مواد منظومه شمسی ما از آن منشا می گرفت. دومین مخزن گاز با بخار آب غنی شده بود، که قبلاً علائم ایزوتوپی از آب های زیرزمینی را نشان داده بود، که در اثر هجوم عظیم آب بین ستاره ای به مناطق داغ داخلی منظومه شمسی، پس از فروپاشی پوشش بین ستاره ای و تشکیل یک پیش سیاره ایجاد شده بود. دیسک
وجود اولیه این گاز با ترکیب ایزوتوپی مشابه زمین نشان می دهد که آب زمین قبل از انباشته شدن اولین بلوک های سیاره ما در آنجا وجود داشته است. این بدان معناست که آبی که بعداً آب سیاره ما را تشکیل داد، حتی قبل از تشکیل زمین در همان منطقه وجود داشته و در همان فرآیند تشکیل سیاره به آن رسیده است. بنابراین آبی که از طریق شهاب سنگ ها یا دنباله دارها به زمین رسیده نباید چندان قابل توجه باشد و به نظر می رسد زمین از همان ابتدای شکل گیری آب را با خود حمل کرده است. نتایج این یافته ها در یک مجله معتبر: نجوم طبیعت: منتشر شده.
منبع: scitechdaily:
ترجمه: مصطفی جرفی فرارو:
[ad_2]
