زندگی در دهکده آلزایمر:

روزنامه خراسان – فاطمه قاسمی: آلزایمر یک بیماری پیشرونده حافظه و سایر عملکردهای مهم ذهنی است که منجر به از دست دادن مهارت های فکری و اجتماعی، ارتباط، گفتار، قضاوت و بسیاری از جنبه های عملکرد روزانه مغز می شود. گاهی اوقات بیماری آنقدر شدید می شود که زندگی روزمره افراد را تغییر می دهد، مثلاً ممکن است خوردن یا حتی پختن غذای سالم را فراموش کنند یا نوشیدن مایعات کافی را فراموش کنند که می تواند منجر به کم آبی بدن شود.و مشکلات سلامت فعلی برای بیماری به طور موقت علائم را بهبود می بخشد، اما ممکن است در به حداکثر رساندن کارایی، حفظ استقلال و سلامت روان بیمار چندان موثر نباشد.

در این میان یکی از حقایق عجیب هلند که اکثر مردم دنیا از آن بی خبرند این است که دهکده آلزایمر در آن وجود دارد! در شهر کوچک Vesp در هلند، دهکده ای محصور به نام دهکده هوگویک وجود دارد. این دهکده برای مراقبت از سالمندان مبتلا به آلزایمر طراحی و ساخته شده است و تنها افرادی که از آلزایمر یا زوال عقل رنج می برند اجازه زندگی در آن را دارند.

جالب است بدانید که بر اساس آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت در سپتامبر 2019، بیش از 50 میلیون نفر در جهان به بیماری آلزایمر مبتلا هستند و هر ساله حدود 10 میلیون مورد جدید تشخیص داده می شود و پیش بینی می شود که این تعداد به این بیماری برسد. 82 میلیون تا 2030 و 2050 تا 2050. 152 میلیون نفر در کشورهای کم درآمد. در مورد لایف امروز سبک زندگی مردم روستای هوگویک هلند را معرفی می کنیم، روستایی که بارزترین تفاوت آن با روستاها و شهرستان های دیگر این است که پرستاران و پزشکان زیادی به صورت 24 ساعته در آنجا کار می کنند و حواسشان حتی ظریف است. در این روستا افراد مسن وجود دارند که هیچ مشکلی سلامت آنها را تهدید نمی کند.

مراحل شکل گیری ایده ساخت روستای «هاگویک»

در شهر کوچک Vesp، در حومه آمستردام هلند، دهکده ای محصور به نام Hogwick وجود دارد که رسانه ها به آن لقب «دهکده آلزایمر» داده اند. این روستا با هدف نگهداری و زندگی سالمندان و بیماران آلزایمر طراحی و ساخته شده است. هاگویک قبلا در سال 1993 به عنوان یک بیمارستان معمولی آلزایمر عمل می کرد. بنیانگذار و ایدئولوگ دهکده، ایوان ون آمرونگن، خود کارمند بیمارستان هاگویک بود.

وقتی از مادرش در مورد سکته ناگهانی و مرگ پدرش تماس گرفت، تنها فکری که او را آرام کرد این بود که پدرش هرگز مجبور نبود در خانه سالمندان باشد. از آن زمان تصمیم گرفته است که خانه های سالمندان را با خدمات مراقبتی انسانی تر و به دور از فضای بیمارستانی قابل زندگی تر، لذت بخش تر، واقعی تر کند. فرانک وندیلن و مایکل بول که هر دو انگیزه های شخصی قوی برای طراحی سایت داشتند، معماری روستا را پذیرفتند.

فرانک با داشتن فرزند ناشنوا و مایکل با مادربزرگ آلزایمر، به خوبی از چالش های مراقبت از این بیماران آگاه بود. فرانک برای اجرای بهتر کیفیت زندگی در این شهر هفته ها به عنوان پزشک مقیم در میان این بیماران زندگی کرد تا با تمام دغدغه ها و امکانات لازم برای زندگی بهتر این افراد آشنا شود. هاگویک مجهز به بهترین و به روزترین امکانات رفاهی و امنیتی برای محافظت از ساکنانش است. ساختمان ها از نظر ظاهری شبیه به هم هستند و هیچ ویژگی خاصی ندارند، اما در عوض تمام تمهیدات لازم برای یک زندگی شاد و عادی برای بیماران آلزایمر در نظر گرفته شده است.

فضاهای داخلی، عمومی و شخصی همگی بر اساس نیاز این بیماران طراحی شده و مسیرها، ورودی ها و خروجی ها در این روستا به گونه ای طراحی شده است که بیماران در یافتن راه آسیبی نبینند و دچار سردرگمی نشوند. این روستا در ابتدا با 23 خانه برای 152 سالمند در مساحتی تقریباً معادل 10 زمین فوتبال در سال 1388 ساخته شد و در سال های بعد با گسترش فضا بر تعداد خانه ها و ساکنان افزوده شد. هزینه ساخت هوگوک 19.3 میلیون یورو بوده که بیشتر آن توسط دولت هلند و بقیه توسط سازمان های محلی تامین شده است.

7 نوع سبک زندگی انتخاب شده توسط ساکنان:

در هاگویگ، هر سالمند بر اساس سبک زندگی قبلی و سطح سلامتی خود در خانه های مختلف با امکانات متفاوت زندگی می کند. سبک زندگی در این روستا به دسته های مختلفی تقسیم می شود: شهری، لوکس، معمولی، مذهبی، صنعتی، اندونزیایی و فرهنگی. خواسته ها، استانداردها، سابقه زندگی، علایق بیمار و گفتگو با خانواده بیمار، سبک زندگی هر فرد تازه وارد را تعیین می کند.

در مرحله بعد خود ساکنین خانه، هم اتاقی، کارکنان مراقبت، خدمات و نوع چیدمان را بر اساس باورهای رایج انتخاب می کنند. ساکنان در هر سبک زندگی، تمام استقلال شخصی و حریم خصوصی خود را ناملموس حفظ خواهد شد. البته این کنترل به این معنا نیست که آنها در زندگی روزمره و محیط خود تعیین کننده نیستند. به عنوان مثال، در سبک زندگی صنعتی، ساکنان نسبت به حرفه و شغل خود تعصب دارند و این عشق به کار موضوع مورد علاقه آنها برای صحبت با هم اتاقی هایشان است. لوله کش، نجار، بنا و… بودند و فضای این مردم گرم و دنج با چیدمانی سنتی است.

مهم ترین سرگرمی این افراد در خانه پختن غذاهای قدیمی است. همچنین گاهی از مهارت این افراد برای کارهای ساده در روستا استفاده می شود. هنر، فرهنگ و ادبیات علایق مشترک ساکنان سبک زندگی فرهنگی است. این افراد به کتاب خواندن علاقه دارند و از تئاتر، سینما، موزه و کنسرت لذت می برند. هر روز یک صبحانه سخاوتمندانه سرو برایشان سرو می شود و برای احتیاط شام و ناهار یا به سبک اندونزیایی مهم غذا خوردن با هم و دو وعده غذای گرم یکی اندونزیایی و دیگری هلندی کلاسیک است.

ویژگی های جالب دهکده آلزایمر:

در هر خانه 6 تا 8 نفر با رایج ترین چهره و یک یا چند نفر کادر مدیریت ثابت بسته به سبک زندگی خانه و هماهنگی فعالیت ها وجود دارد. در همه خانه ها مانند خانه های معمولی امور روزمره مانند آشپزی، باغبانی، نظافت، تعمیرات و … و همچنین خریدهای روزانه از طریق مغازه های داخل روستا انجام می شود. این روستا دارای خیابان‌ها، میدان‌ها، باغ‌ها و پارک‌هایی است که ساکنان می‌توانند با خیال راحت در آن‌ها پرسه بزنند.

درست مانند هر روستای دیگری، هاگویک مجموعه ای از امکانات مانند رستوران ها، سینماها، تئاترها، استخرهای شنا، مسیرهای دوچرخه سواری و غیره را ارائه می دهد. این افراد می توانند در هوای آزاد قدم بزنند، به مسئولان پارک و باغداران کمک کنند و حتی با نشستن روی یک نیمکت در فضای باز، روحیه خود را بهبود بخشند. تمرکز این روستا بر کارهایی است که ساکنانش می توانند انجام دهند، نه کارهایی که نمی توانند انجام دهند. آلزایمرها به شدت تشویق می شوند که از نظر بدنی فعال باشند تا ذهن آنها به همان اندازه درگیر شود. افراد خارج از روستا نیز می توانند از این امکانات استفاده کنند و بدین ترتیب منبع درآمد دیگری برای مدیریت روستا فراهم شود.

مراقبت نامرئی کادر پزشکی:

250 پرستار و پزشک به صورت 24 ساعته در این روستا اقامت دارند و تمام حواسشان به سالمندان روستاست. در واقع کادر بهداشتی درمانی به بیماران ساکن در این روستا رسیدگی نمی کنند، بلکه فقط به آنها رسیدگی می کنند، زیرا معتقدند ساکنان این روستا انسانی هستند که قبل از اینکه بیمار شوند حق یک زندگی عادی را دارند و با این دیدگاه، آنها هیچ برنامه ای برای تغییر عادات معمول خود ندارند.

ساکنان نسبت به خانه های سالمندان سنتی کمتر از دارو استفاده می کنند، بهتر غذا می خورند و زندگی شادتری دارند. مراقبین به جای لباس پزشکی و کت سفید، لباس های روزانه معمولی می پوشند و ظاهراً با نقشی متفاوت به آلزایمرها خدمات می دهند تا باعث تشویش و ترس بیماران نشوند. به عنوان مثال گاهی پرستاران در نقش نیروی خدماتی، باغبان یا فروشنده به طور غیرمستقیم از روستاییان مراقبت می کنند.

لطفا در دیگری برای خروج پیدا کنید!

تنها یک راه برای خروج ساکنان از دنیای جدید حفاظت شده خود وجود دارد و آن دری است که 24 ساعت شبانه روز قفل است و به طور نامحسوسی با سخت ترین تدابیر امنیتی محافظت می شود تا اهالی روستا دچار سردرگمی نشوند. اگر یکی از اهالی به درب خروجی نزدیک شود، نگهبان بسیار محترمانه می گوید که قفل است و بهتر است دنبال درب دیگر بگردید! اما ساکنان می توانند در اطراف قدم بزنند، خرید کنند و خرید کنند، موها و صورت خود را در آرایشگاه ها تمیز کنند، یا در یکی از 25 کلوپ تفریحی و ورزشی در هوگوک کار کنند.

این باشگاه ها علاوه بر فواید روحی و روانی، سلامت عمومی جسمانی خود را نیز بهبود می بخشند. دوربین هایی در سراسر روستا نصب شده است تا اهالی را از نزدیک تحت نظر داشته باشند تا به خود آسیب نرسانند. در نمونه جدیدی از روستایی که در فرانسه ساخته می شود، بیماران توانایی بیشتری برای انجام کارهای مختلف و ترک خانه و حتی رفتن به مناطق سرسبز و جنگلی دارند.

چاپ پول ویژه روستاییان:

مدیریت امور مالی و مفاهیم عددی اغلب یکی از پیچیده ترین مهارت ها برای بیماران آلزایمر است، تا جایی که ممکن است منجر به ناتوانی در تشخیص اعداد و کتاب ها شود. به همین دلیل، هاگویک از پول معمولی استفاده نمی کند و هیچ ارز معتبری در داخل روستا رد و بدل نمی شود. درست به عنوان عادی سازی و شبیه سازی یک زندگی عادی ماهانه، مقداری پول، اگرچه ارز واقعی نیست، اما برای خرید مایحتاج کوچک مانند خمیر دندان، تنقلات و لوازم مصرفی شخصی به ساکنان هر خانه پرداخت می شود. ساکنان هر خانه با توجه به سبک زندگی و نیاز خود تصمیم می گیرند که چگونه این مقدار پول را بودجه بندی کنند.

زندگی غیر رایگان اما نسبتا ارزان در این روستا:

هزینه مراقبت از هر بیمار آلزایمری ساکن این روستا ماهیانه 5 تا 6 هزار یورو است اما بیماران تحت حمایت دولت بسته به درآمد و وضعیت مالی از تخفیف و یارانه برخوردار می شوند. هزینه زندگی بیماران در خانه های سالمندان سنتی حدود 10000 یورو در ماه است که به این معنی است که زندگی در این روستا گاهی حتی ارزان تر از اقامت در یک خانه سالمندان معمولی در شهر است.

مدیران همچنین گزارش‌های روزانه را برای منافع جمعی خانواده‌ها ارائه می‌کنند و به آنها اطمینان می‌دهند که ساکنان دارای تعاملات اجتماعی عادی کافی هستند. به این ترتیب اعضای خانواده بیمار به دلیل ناآگاهی پرسنل از روند مراقبت از بیمار و نگذاشتن زمان کافی برای مراقبت از آنها، کمتر دچار اضطراب می شوند.

محققان در مورد این روستاها چه می گویند؟

بیماری آلزایمر در سال‌های اخیر رشد فزاینده‌ای داشته است و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که میلیون‌ها نفر در آینده‌ای نه چندان دور به این بیماری مبتلا خواهند شد. محیط و سبک زندگی این افراد در سلامت آنها بسیار حیاتی است. زندگی در یک جامعه عادی برای بیماران آلزایمر به دلیل آسیب مغزی و ناتوانی در زمینه تمرکز، تفکر و حافظه آسان نیست و این افراد ارتباط خوبی با دیگران برقرار نمی کنند. برخی از این بیماران با حوادثی مانند سقوط از ارتفاع، فراموشی مصرف دارو، افسردگی، انزوا و سایر عوارض به تدریج برای مرگ آماده می شوند.

به گفته پزشکان، یک محیط زندگی هدفمند، آرام و مطابق با استانداردهای مراقبت از این بیماران، آرامش، اعتماد به نفس، استقلال، هویت شخصی، نشاط و فعالیت را به ارمغان می آورد و این تفاوت روستای هوگویک با سایر آسایشگاه ها است.

در خانه های سالمندان سنتی با ظاهر بیمارستانی، بیمار به وضوح از نوع بیماری مطلع می شود و مدام به او یادآوری می شود که شما بیمار هستید، نمی توانید از خود مراقبت کنید، همه چیز را فراموش می کنید و غیره، اما در هاگویک ساکنین در شما هستند. خانه و مانند افراد سالم زندگی کنید و با دیگران در تعامل باشید. عملکرد موفقیت آمیز Hugoic در طول سالیان، کشورهای دیگر از جمله ایالات متحده، فرانسه، بریتانیا، ایرلند، آلمان، ژاپن، نروژ، سوئیس و استرالیا را تشویق کرده است تا ایده منحصر به فرد هلند را برای این مشکل جهانی به کار گیرند.