[ad_1]
فرارو- اگرچه مبارزه با ویروس کرونا با ساخت واکسن‌ها تا حدودی موثر بوده است، اما انسان‌ها هنوز نتوانسته‌اند از گسترش آن جلوگیری کنند. با این حال، اخیراً دانشمندان در این زمینه توانسته‌اند این ویروس را در آزمایشگاه از ابتدا بسازند و با بررسی آن دریافتند که ویروس کرونا با مکانیسم‌های خاصی که در حالت سنبله‌ای خود دارد، می‌تواند از سیستم ایمنی مخفی شود. شاخک ها
به گزارش فرارو، اگر واقعاً می خواهید بدانید که یک ماشین چگونه کار می کند، باید آن را از ابتدا دوباره سرهم کنید. باید دنده ها را حرکت دهید، پیچ ها را عوض کنید، مهره ها را چک کنید، آنها را شل و سفت کنید تا در نهایت مکانیسم عملکرد دستگاه را بدانید. حالا اگر این دستگاه یک ویروس کشنده است، نمی توانید با ساختار مولکولی آن اینقدر سرسخت باشید. اما اخیراً محققان این مشکل را با ساختن نسخه های مینیمالیستی از میکروب های خطرناک حل کرده اند.
با استفاده از این روش برای درک SARS-CoV-2، عامل بیماری‌زای مسئول انتشار ویروس کرونا، دستاورد شگفت‌انگیزی ارائه شده است که نشان می‌دهد زائده‌های سنبله‌مانند را می‌توان به‌عنوان پازلی مورد استفاده قرار داد که به راحتی آن را از دید ما پنهان کرد. سیستم ایمنی بدن.
در این مطالعه جدید، محققان آلمانی و بریتانیایی نسخه‌های “سبک” SARS-CoV-2 را برای تجزیه و تحلیل رفتار عفونی آن در شرایط آزمایشگاهی توسعه دادند. این ذرات که به عنوان “حداقل ویریون های مصنوعی” توصیف می شوند، از ماژول هایی تشکیل شده اند که در ابتدا برای ارائه بینشی در مورد ویژگی های کلیدی ویروس بدون توانایی کار با یکدیگر به عنوان یک واحد عفونی طراحی شده اند.
اسکار استافر، زیست شناس سابق در موسسه تحقیقات پزشکی ماکس پلانک که اکنون در دانشگاه آکسفورد کار می کند، می گوید. حتی برای ما مهم‌تر از اینکه بتوانیم این ویریون‌های مصنوعی را از ابتدا بسازیم، این است که بتوانیم آنها را به طور دقیق طراحی و ساختار کنیم. “این به ما امکان می دهد تا یک مطالعه بسیار سیستماتیک و گام به گام در مورد مکانیسم های مختلف ویروس انجام دهیم.” اولین مکانیسمی که تیم روی آن تمرکز کرد، زائده‌های میخ‌مانند (همچنین به عنوان تاج شناخته می‌شوند) بود که از ویروس بیرون زده بودند.
از زمانی که اپیدمی در اوایل دهه 2020 در صحنه جهانی ظاهر شد، ویروس شناسان به دنبال درک این بودند که چگونه این عملکردها به پاتوژن در مبارزه برای زنده ماندن و تولید مثل کمک می کند. به طور فزاینده ای نشان داده می شود که پروتئین ها هم به این فرآیند کمک می کنند و هم مانعی در برابر این ویروس کوچک هستند.
در این میان، زائده‌های سنبله‌ای ویروس مانند به عنوان کلیدی برای نوعی قفل سلولی به نام گیرنده ACE2 عمل می‌کنند که بافت‌ها را فریب می‌دهد تا اجازه ورود ویروس را بدهند. با این حال، پروتئین ها نیز خاصیت قابل تشخیص آنتی بادی هایی هستند که به آنها می چسبند و باعث پاکسازی می شوند. دانشمندان در واقع بر اساس این ویژگی واکسن هایی می سازند تا سیستم ایمنی ساده و غیرعفونی را به ساختاری نگران کننده بیندیشند و در نتیجه آن را برای یک عفونت واقعی آماده کنند.
به نظر می رسد که ویروس کرونا در طول این شیوع یک یا دو چیز یاد گرفته است که به آن کمک می کند تا بر این موانع غلبه کند. محققان بر این موضوع تمرکز کردند که چگونه مولکول‌های ایمنی نوع اسید چرب خاص با اسپک‌های ویروس برای ایجاد التهاب در تعامل هستند. تحقیقات قبلی بخشی از عملکرد سنبله‌های ویروس کرونا را که مولکول‌های ایمنی به آن متصل می‌شوند، نشان داده است.
با توجه به اینکه این منطقه سرسختانه در برابر تغییرات مقاوم بود، منصفانه است که فرض کنیم باید ساختار بسیار مهمی برای بقای ویروس باشد و اکنون راز این معما کشف شده است. محققان دریافتند که سنبله با گرفتن مولکول ایمنی بدن و عملاً از بین بردن خود دچار تغییر ساختاری شده است.
این امر نفوذ به سلول های مجاور را بسیار سخت تر می کند، اما در حالی که در این پیکربندی است، جذب آنتی بادی ها برای ویروس نیز دشوارتر می شود. استافر می گوید: در واقع، پس از اتصال سنبله به اسیدهای چرب التهابی، ویروس برای سیستم ایمنی کمتر قابل مشاهده است. این می تواند مکانیسمی برای جلوگیری از شناسایی ویروس توسط میزبان و پاسخ ایمنی قوی برای مدت طولانی باشد و کارایی کلی عفونت را افزایش دهد.
این بینش جدیدی از یک ویروس مخرب است که همچنان ما را شگفت زده می کند، و پیش نمایشی از اینکه چگونه مدل های مصنوعی مانند این ممکن است دست برتر را در محدود کردن اثرات دراز مدت پاتوژن ها بر جمعیت های سراسر جهان به ما بدهد. نتایج این تحقیق در مجله: ارتباطات طبیعت: منتشر شده.
منبع: Sciencealert:
ترجمه: مصطفی جرفی فرارو:
[ad_2]
